Onze dochter Kim is vorig jaar mee geweest met de jongerenreis naar Zuid Afrika.
Na een jaar lang voorbereiding was het dan zover. Een mooi maar ook een moeilijk moment was het afscheid, want daar gaat ze dan 3 weken alleen zonder paps en mams, loslaten heet zoiets. NOU dat was het echt!
Ze maakten een tussenstop op Istanbul en Kim ging op dat moment met ons face-timen, het enthousiasme straalde ervan af. We zeiden tegen elkaar: het worden 3 lange weken maar dat gaat helemaal goedkomen. De volgende dag te zijn aangekomen in Zuid-Afrika appte Kim met volop de eerste foto’s en verhalen. En daar begon het avontuur:
De eerste ontmoeting was met Marietjie en Bez. Die kwamen vertellen wat de bedoeling was voor de 3 weken! Veel kluswerk, baby opvang, koffiehuis…
Met ontzettend veel plezier en inzet heeft ze dat gedaan. Het gevoel bij Kim dat ze daar de mensen kon helpen voelde zo goed dat ze op een gegeven moment tegen ons zei: ik zou best hier willen blijven, de mensen hier hebben zoveel hulp nodig en dat doe ik zo graag voor ze!
Het is een ongelooflijke ervaring geweest met ook zeker moeilijke momenten want wat je soms zag gaat niet in je koude kleren zitten…
Nadat Kim met zoveel mooie woorden thuis kwam, al die mooie verhalen, zo emotioneel, dat de tranen over mijn wangen liepen, wilden wij ook maar één ding en dat was een steentje bij kunnen dragen.
Vandaar dat wij Maatjie zijn geworden. En dat Kim nu dan ook weet waar dat geld naartoe gaat dat voelt zo goed, vanaf een afstand toch iets kunnen betekenen..
Ga allen zo door. Fantastisch werk.
En heel trots dat Kim deze geweldige ervaring heeft mee mogen maken samen met jullie allen!
Lieve groet,
Thomas & Angelique van Wijk
0 reacties